„Terapia pary” to polskie wydanie książki „Therapie der Zweierbeziehung”. Jest to kontynuacja bestsellerowego „Związku dwojga” Jürga Willego. To zarazem jeden z pierwszych w Polsce praktycznych przewodników po terapii par.
Książka została przetłumaczona na pięć języków i od momentu pierwszego wydania sprzedana w 40 tys. egzemplarzy. Polskie wydanie jest opatrzone wstępem prof. Barbary Tryjarskiej kierowniczki Pracowni Psychologii Zaburzeń Rodziny Wydziału Psychologii UW.
Główną zaletą „Terapii pary” jest obszerna ilustracja kliniczna – zapis terapii prowadzonej przez Autora z małżeństwem, oparty na nagraniach video z sesji i opatrzony szczegółowymi komentarzami Jürga Willego. Większości terapeutów rodzinnych znana jest koncepcja koluzji Willego, w „Terapii pary” autor pokazuje jak wykorzystuje tę teorię w pracy z konkretnym małżeństwem.
Spis treści
Wstęp do nowego wydania po 30 latach
Terapia pary ukazała się w 1978 roku i była pierwszą w obszarze niemieckojęzycznym pracą zajmującą się systemowymi oraz psychodynamicznymi aspektami terapii par. Przedtem opublikowano dwie książki monachijskich terapeutów, Herberta i Anity Mandelów (1971 i 1975), które – podobnie jak przetłumaczona z angielskiego książka Williama Lederera i Dona Jacksona (1972) – dotyczyły leczenia destruktywnych związków za pomocą terapii komunikacyjnej i terapii behawioralnej.
Terapia pary położyła teoretyczny akcent na koluzję pary, czyli na nieświadomą wzajemną grę partnerów toczącą się zarówno w momencie wyboru partnera, jak i w trakcie konfliktów między partnerami. (Koncepcję koluzji opisałem szczegółowo w wydanej w 1975 roku książce Związek dwojga). Powstaje pytanie, czy drugie wydanie książki, które przedstawiam Czytelnikom po 30 latach, odpowiada obecnym wymaganiom, ponieważ od tamtego czasu nie tylko formy zaburzonych związków, lecz także teoria i praktyka ich terapii ogromnie się zmieniły. Jako odpowiedź zacytuję zdanie Thomasa Hessa z jego podręcznika systemowej pracy z parami (Hess 2003, s. 77):
„Willi jako pierwszy w Europie przedstawił obszerne studium dynamiki i terapii pary. Jego koncepcja koluzji, która stworzyła pomost między psychoanalizą a ówczesną praktyką terapii par i rodzin, cieszy się do dzisiaj wielkim zainteresowaniem i jest przez niego w dalszym ciągu rozwijana. Od tego czasu nie powstały żadne tak przełomowe koncepcje. Istnieją wprawdzie pewne modele, ale moim zdaniem nie są one całościowe. Ich twórcy poruszają się jedynie w obrębie granic własnej szkoły terapeutycznej”.
Przedstawiona książka ma wyjątkowy charakter. Zawiera przegląd teorii koluzji, która oparła się próbie czasu oraz przedstawia materiał kliniczny – terapię konkretnej pary – sesja po sesji. Specjaliści pracy z rodziną, terapeuci rodzinni, doradcy rodzinni znajdą w tej książce jasną i klarowną koncepcję pracy psychoanalitycznej z parą. Wszystkim, którzy doświadczają trudności we własnych związkach lektura „Terapii pary” pozwoli podjąć decyzję czy chcą poprzez terapię zmierzyć się z pytaniem – „Co nam utrudnia wspólne życie?”.
Gorąco polecam tę książkę kolegom pracującym w specjalistycznych poradniach rodzinnych a także naszym pacjentom.
Jarosław Serdakowski, psychoterapeuta psychoanalityczny, dyrektor Specjalistycznej Poradni Rodzinnej Dzielnicy Bemowo m. st. Warszawy.
Książka Jurga Willego „Terapia pary” jest kontynuacją wcześniejszej, cenionej przez psychoterapeutów publikacji „Związek dwojga”, gdzie autor nakreślił teorię koluzji. Tu znajdujemy sposób jej wykorzystania w praktyce – napisany prostym i jasnym językiem dokładny opis procesu terapeutycznego pary. Willi – ujawniając własne przeciwprzeniesieniowe odczucia – uzasadnia swoje interwencje terapeutyczne. Kieruje się przekonaniem, że skuteczność terapii nie polega na unikaniu koluzji z pacjentami, ale na jej przepracowaniu, aby dostarczyć im modelu rozwiązywania konfliktu. Książka może być pomocna w praktyce terapeutycznej zarówno początkujących, jak i doświadczonych terapeutów rodzinnych.
Grażyna Wyszyńska – psychoterapeutka psychoanalityczna, wieloletnia kierowniczka Ośrodka Terapii Dziecka w Środowisku, gdzie w pracy z pacjentami stosowano psychoanalitycznie zorientowaną psychoterapię par i rodzin